huiswerk maken

Met een luide triiiiiiiiiiiing schoot Jonas wakker uit zijn dagdroom, of noem het maar beter een dagmerrie! Hij kon nog steeds niet geloven dat hij had toegezegd om samen met de andere jongens uit zijn klas te gaan voetballen. Ook al had hij heel de dag zitten nadenken hoe hij hier onderuit zou komen, verder dan 7 waarschuwingen van de leerkracht dat hij nu eindelijk eens moest opletten, was hij niet gekomen. De afgang zou totaal zijn, en er was helemaal niets meer aan te doen. Toen Jonas thuis aankwam gooide hij zijn boekentas in een hoek van de kamer. Huiswerk maken, daar had hij nu totaal geen zin in. En trouwens, hij had wel belangrijkere dingen te doen. Nadenken bijvoorbeeld. Jonas pakte zijn fiets en ging in zijn teerbeminde dorpje nog eens rondfietsen, maar deze keer niet zoals de voorbije miljoen keer, rustig en genietend van alles wat hij tegenkwam op zijn pad. Het leek wel of hij door de dood Himself achterna gezeten werd. Als hij in de buurt van school zou rijden waar sinds kort een flitspaal staat die je flitst zodra je harder dan 30 rijdt, dan had Jonas zeker op de foto gestaan. Zonder om zich heen te kijken racete hij door de weilanden tot hij plots gerinkel hoorde, gevolgd door een klap en een auw-geroep die uit zijn eigen mond kwam. Pas toen besefte hij dat hij niet meer op zijn fiets zat maar wel als een uitgesmeerde kauwgom tegen het asfalt plakte.