"Het komt wel goed Jonas!" fluisterde Jente toen hij zag dat Jonas weer wakker werd in het ziekenhuis met een gebroken been en gekneusde ribben. Het duurde even voor Jonas door had wat er allemaal gebeurt was, maar toen hij zag dat Jente ook een paar blauwe plekken had, besefte hij dat Jente de paal was waar hij met zijn fiets tegen was geknald als een raket tegen de maan. "Het komt wel goed! Je zal nu wel wat pijn hebben maar ik zal je wel verzorgen" probeerde Jente Jonas te troosten. Een zin die Jonas deed gloeien van plezier. "Jente die mij verzorgt, die om mij geeft", Jonas was in gedachten een vreugdedansje aan het maken, maar probeerde toch op een normale manier te reageren tegen Jente. Een onverschillige "Dank je wel" leek Jonas het beste om door zijn stembanden te laten produceren. Waarna Jente als antwoord zijn hand op het niet gebroken rechterbeen plaatste en een "dat is met alle liefde gedaan" als bijhorend antwoord gaf.
Toen Jente even later naar de cafetaria ging om iets te halen ter vervanging van de zoals altijd niet te eten ziekenhuis kost die je anders krijgt, dacht Jonas luidop na over wat er allemaal aan de hand was. Pas nu besefte hij dat hij niet wist waarom hij het zo leuk vond dan Jente steeds bij hem bleef. Was dit nu hechte vriendschap? Raar want ze kennen elkaar eigenlijk nog niet zo goed. Maar wat was het dan wel? Van al het piekeren in combinatie met de klap van het ongeval werd Jonas een beetje slaperig, draaide zich om zoals een hond in zijn mand en viel in slaap.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten