"Triiiiiiiiiiiiiiiiing", met dit geluid werd Jonas uit zijn zoveelste dagdroom wakker geschud. De langste voormiddag van zijn leven was eindelijk gedaan, en zoals op elke woensdagmiddag stromde alle studenten de school uit, op weg naar huis om daar lekker niets te doen. Alle studenten, behalve Jonas. Hij nam de bus richting Antwerpen om daar misschien wel één van de spannendste dingen ooit te doen. Hij ging met iemand praten over zijn liefde voor jongens.
Jonas kwam aan bij het Roze Huis en na 17 keer diep in en uit te ademen ging hij eindelijk ook naar binnen. Na aan de balie te vragen waar hij precies moest zijn, stapte hij door naar het lokaaltje achteraan waar Yannick al op hem zat te wachten.
Alsof hij door iemand met een rotsblok op zijn hoofd werd geslagen terwijl hij op dat moment oog in oog stond met Jonny Depp, bleef hij stokstijf staan in de deuropening van Yannick zijn bureau. Jonas knipperde nog eens extra met zijn ogen maar het beeld dat op zijn netvliezen brandde veranderde niet. De jongen die daar achter die bureau zat was helemaal niet oud en grijs en vol levenservaring. Het was een jongen die Jonas even oud zou schatten als hijzelf met blond-bruin haar en een glimlach waar die mensen in de reclame voor 'whitening' tandpasta nog stikjaloers op zouden zijn. Niet alleen zijn glimlach was mooi, heel die jongen zag er uit alsof hij zo uit een boekje was weggelopen.
"Euh... je mag binnen komen hoor" glimlachte Yannick met een zachte stem. Jonas, die nog steeds niet helemaal terug met zijn beide voeten op aarde stond, ging zitten en stotterde een kleine "hoi" richting Yannick. Die glimlachte vriendelijk terug en probeerde Jonas op zijn gemak te stellen door hem iets te drinken aan te bieden, waar Jonas met plezier op inging. Toen Yannick met de drankjes terugkwam voelde Jonas zich al iets meer op zijn gemak en begon te vertellen waarom hij naar hier was gekomen terwijl hij zacht in die hemels blauwe ogen van Yannick verdronk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten