2 maanden... zolang leefde Jonas al in de 7e hemel. Het was, toevallig of niet, ook al even lang geleden dat Jonas en Yannick voor de eerste keer hadden gekust. Ze leken van toen af wel het koppel van het jaar en waren, ontdanks de drukke agenda's van de twee, onafscheidelijk.
Op de dag dat ze twee maanden samen waren vroeg Yannick om 's avonds naar een adres te komen in Essen. Meer uitleg had Jonas niet gekregen, alleen een "vertrouw me nu maar" kwam bij de uitnodiging die Yannick op dat moment aan Jonas gaf.
Toen Jonas die avond aankwam dacht hij eerst dat hij een verkeerd adres in zijn gps had ingetypt. Hij kwam uit bij een oude hangaar die door de sluiting van de suikerfabriek even verderop leeg kwam te staan. Maar na even te hebben getwijfelt als een kind dat steelt uit de koekjeskast en op dat moment aan zijn toekomende straf denkt, liep Jonas toch naar binnen.
Alsof hij voor de eerste keer hoorde dat de kerstman niet bestaat, zo hard schrok hij. Helemaal in shok en dan uiteindelijk met een glimlach op zijn gezicht waarvan je gedacht moet hebben dat zijn mond helemaal zou openscheuren als hij zich niet snel herpakte.
Zijn hart maakte een sprongetje en als hij kon was hij vanuit die 7e hemel nog een paar hemels hoger gesprongen. In het midden van de oude hangaar, die voor de verandering was versiert met wel 3000 lichtjes, stond de jongen van zijn dromen. Yannick nodigde Jonas uit om te gaan zitten aan de rijkelijk gevulde tafel. "Vanavond ga ik je verwennen, gewoon genieten is alles wat jij moet doen." was wat hij zei. Jonas smolt bijna, pas nu had hij ook door dat Yannick een heuse smoking aan had en dat hij daar nog mooier mee was dan dat hij normaal gezien al was. Hij zweef en kon maar één ding denken... "Yannick, jou laat ik nooit meer gaan!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten